Kto jest winny? Ja, ja! Jestem chętna! Zgłaszam się!

Nie warto patrzyć w przyszłość przez pryzmat przeszłości. Ta przeszłość może bardzo ranić przyszłość i teraźniejszość. Od pewnego czasu bardzo starałam się tego nie robić. Chciałam coś odciąć, zapomnieć, nie krzywdzić przez to innej osoby, trochę to bez sensu, bo dzięki tej przeszłości jest szansa na lepsze budowanie przyszłości, a co jeśli w jednej chwili, coś zupełnie innego, dawnego z przeszłości się odezwie, zaatakuje nieopatrznie, trafi, zaboli, w normalnej rozmowie, kogoś innego, co jeżeli to wydarzenie nie było dla mnie ważne, ktoś się o nim dowiedział i zabolało przez przeszłość i inne wspomnienia. Przeszłość, która niby była podobna, a tak naprawdę zupełnie inna. Jak zepsuć coś nowego, myśląc o czymś co było zupełnie niedawno, a chyba dobić czymś co było bardzo dawno temu, a tak naprawdę nie miało żadnego znaczenia... 

Coś ostatnio mi się obrywa... Mam pecha? Pecha? To słowo raczej nie istnieje w moim słowniku, choć o nim też niedługo napiszę. Tak więc obrywa mi się zaczynając od 'pecha' w sprawach zupełnie błahych, jednak dość potrzebnych i przydatnych w codziennym funkcjonowaniu, po różne relacje, w których to staję się wszystkiemu winna, jestem tą złą. A mam wrażenie, że właśnie chce jak najlepiej, próbuję wszystkich zrozumieć, a jednak później wszystkiemu jestem winna, obwiniana, a może przesadzam? A może wiele osób nie potrafi dostrzec własnej winy? A może ja własnej winy nie zauważam? Nie zauważają, że zrzucają tę winę na kogoś innego, mam wrażenie, że dużo osób jeszcze nie jest gotowych na to szerokie zrozumienie dla różnorodności, dla tylko i aż człowieka. Mam wrażenie, że ludzie lubią nieświadomie zrzucać z siebie winę, tak po prostu, otrzepać się z niej, a może ja jestem zbyt tolerancyjna i pełna zrozumienia? Może automatycznie wymagam tego od innych?


Nie będę tego  komentował, bo obawiam się, że tylko byśmy się pokłócili, dlatego lepiej się  wstrzymam.

Ależ proszę, komentuj, w najgorszym wypadku nie będziemy się kłócić, a tylko wymieniać poglądy.

Nie.

Tak.

Nie.

No już, zrób to, nie obrażę się, nie będziemy się kłócić.

(...) Miałem nadzieję ze jesteś trochę inna po prostu.

Stop. Oj, teraz to musisz sporo wyjaśnić.

Nie zamierzam, bo to Twoja sprawa, tylko delikatnie mnie rozczarowałaś

Ale ok, powiedz tylko, o którą sytuację chodzi? Która tak zdefiniowała to jaka jestem? Wszystkie?

Przecież wiesz gdzie się zaraz wybieram. Nie mogę teraz rozmawiać. Pogadamy później.

Wiesz, to wydaje mi się trochę dziecinne, teraz tak zostawiać tę sprawę. Rzuciłeś jedno zdanie, które może się wydawać, o takie zwyczajne, które różne osoby, różnie mogą odbierać - zupełnie tak samo jak to, że  'nie wiem' co dla mojego kolegi znaczyło cokolwiek, mimo że nie znasz całej historii i jak to wyglądało i uwierz wiem jakie to dołujące mogło dla niego być. Tak więc to jedno zdanie - Miałem nadzieję ze jesteś trochę inna po prostu - było naprawdę bardzo 'przyjemne' na dziś, naprawdę :). Dziękuję.  Wiesz, szczerze mówiąc, mam dosyć ostatnich dwóch miesięcy (może one były dla mnie dołujące? Kto by pomyślał? Dla X! Niemożliwe!) i właśnie takiego pochopnego oceniania przez pewne osoby, obwiniania, mam dosyć pewnych sytuacji, które się skumulowały pewnego czasu, ludzie mnie ostatnio zadziwiająco często najpierw pozytywnie zaskakują, a później równie szybko rozczarowują, a ja chyba za swoją naiwność później obrywam, bo wiesz, niby nie jestem 'naiwna', a raczej nie potrafię szybko się otworzyć przed człowiekiem i zaufać, ale jak jakoś w pewnym stopniu zaufam człowiekowi i mam nadzieję, że to działa w obie strony to później jest taki ‘przyjemny’ bęc o jakiekolwiek relacje tu chodzi, a że nie mam ochoty na ten temat mówić, na te gorsze, bardziej przykre w moim życiu, jakoś dotykające, tylko najczęściej radzić sobie sama, mogę się wydawać wesołą, z 'so funny' problemami X, jednocześnie o, właśnie taką lodową górą, która rani wszystkich wokół albo niczym się nie przejmuje i naprawdę cieszę się na te wakacje i na to, że odpocznę od pewnych miejsc, sytuacji, zdarzeń. Bo wiesz.... Tobie może się wydawać, że właśnie ze mnie taka - nie wiem, teraz chyba już naprawdę sucz, po której wszystko spływa jak po kaczce, zawsze wesoła i uśmiechnięta, tak, nie zaprzeczam z tą wesołą, ale może być też ta inna strona, o której wspomniałam, której nie mam jakiejś wielkiej potrzeby manifestacji. Ale w sumie nie wiem czy ten mój monolog ma jakikolwiek sens. ‘Nieważne’.

(...) A i nie mówiłem że będziemy się kłócić?

Ale ja naprawdę nadal się nie kłócę, to po prostu normalna wymiana zdań, a że jednej lub może i drugiej stronie mogło zrobić się przykro, no cóż, jak widać, czasami tak bywa. Więc ja się nie kłócę, a po prostu wyjaśniam.

Oceniłem Cię i jak widać pewnie niesłusznie, na pewno subiektywnie, bo przez pryzmat moich doświadczeń, ale też powinnaś to trochę zrozumieć... Tak to przedstawiłaś i we mnie to uderzyło, tyle.

Wiesz, czasami też jest tak, że dwie strony myślą, mają wrażenie, że są wykorzystywane, a czasami wystarczy rozmowa i wyjaśnienie pewnych spraw, a czasami tak się dzieje, że i na nią za późno i coś można stracić. Ale to wszystko zależy od osobnych przypadków i czasami patrzenie w przyszłość  przez pryzmat tego doświadczenia też jest krzywdzące.

Tyle tu w tym wszystkim zawiłości, słów, stwierdzeń, których kontekst tylko ja zrozumiem.

Tak bardzo się staram zapomnieć o pewnej przeszłości (wiem, to bez sensu), a ona głupia jakoś nie chce mnie opuścić i jeszcze tak często łapię się na tym a ciekawe co byś powiedział, mimo że już wszystko sobie wyjaśniliśmy. A przyszłość i nowe relacje na tym tracą.

 Nawet w to Szymborską zamieszałam, naprawdę ?

 

Cóż... Niewyobrażalnie cieszą mnie trwające wakacje, u mnie zaczną trwać na dobre za kilka dni. Cieszę się, że będę mogła od tego 'wszystkiego' odpocząć. Żegnam Was jak na razie, możecie wierzyć, że z uśmiechem na twarzy. Będę bywać częściej, a na pewno może trochę bardziej pozytywnie.

A wiecie co ostatni zrobiłam.... Szukałam telefonu. Trzymając go w dłoni i rozmawiając z kimś przez niego. Tak, teraz możecie zacząć się śmiać. Sama to zrobiłam.... Jak się zorientowałam gdzie mój telefon.

Trzymajcie się i nie dajcie się upałom!

Wręcz objadajcie się lodami, słuchajcie muzyki, podziwiajcie nocne niebo i uważajcie na schody!

 

 

          It's my whole heart   To całe moje serce

            Weighted and measured inside   Zważone i zmierzone od środka

           And it's an old scar   A to jest stara blizna

       Trying to bleach it out   Próbuję się jej pozbyć

      And it's my whole heart   A to jest całe moje serce

   Deemed and delivered a crime    Uznane za winne przestępstwa

                           I'm on trial, waiting 'til the beat comes out      Jestem na procesie sądowym, czekając aż serce zacznie bić

                         I'm on trial, waiting 'til the beat comes out      Jestem na procesie sądowym, czekając aż serce zacznie bić